żal

żal I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż III, D.; lm D. -ów {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'uczucie przygnębienia, smutku, związane z doznanym niepowodzeniem, utratą bliskiej osoby itp.': {{/stl_7}}{{stl_10}}Głęboki, niewymowny, przejmujący żal. Okazywać żal. Być przejętym żalem. Pogrążyć się w żalu. Rozpaczać z żalu. Żal ściska serce, gardło. Serce pęka z żalu. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'uczucie skruchy związane z popełnieniem złego czynu, grzechu, według zasad chrześcijańskich warunek jego odpuszczenia': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wzbudzić w sobie żal za grzechy. Szczery, prawdziwy, głęboki żal za grzechy. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'uczucie rozgoryczenia, rozżalenia, pretensji skierowanych pod adresem kogoś lub czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Mieć, żywić żal do kogoś. Chować, pielęgnować żal (do kogoś) w sercu. ZOB.gorzkie żale; pogrążony [pozostawiony i in.] w nieutulonym żalu; usychać – uschnąć z miłości [tęsknoty, żalu] {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}żal II {{/stl_13}}{{stl_8}}przysł. {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'smutno z powodu utraty kogoś, czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zrobiło mu się żal utraconego szczęścia. Żal było patrzeć na zniszczone domy. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'odczuwając współczucie dla kogoś, czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zrobiło mi się ciebie żal. {{/stl_10}}